Al in mijn jeugd had ik een fascinatie voor eieren. Zoals menig Fries jongetje legde ik een eierverzameling aan. Later zocht ik niet meer in de weilanden rondom mijn ouderlijke huis maar in de stadsjungle van het land waarin ik me bevond, naar stenen, glazen of houten eieren. 

Als stedenbouwkundige ontwierp ik rond de eeuwwisseling een stadswijk waar ik eieren op de daken schetste en klokken aan de gevels. Als metaforen van het verleden en de toekomst van de wijk.

Hiermee legde ik de kiem van mijn latere eier-assemblages.

Rond 2007 ontstonden de eerste vitrinekastjes waarin de eieren en de klokken steevast figureerden. Het ei als beeld van het heden, verleden en de toekomst. Vanaf 2013/2014 vonden eierrekjes een belangrijke plek in het werk. Als kind had ik al bij ons thuis in de kelderkast waargenomen dat bij het aanknippen van het licht er toch eieren zichtbaar waren op de wand, terwijl er geen eieren meer in het rekje zaten. Dit beeld heb ik geabstraheerd en heeft uiteindelijk geresulteerd in de huidige VIRTUAL EGGS.

​